Vroeger toen ik klein was, bracht pappa mij bijna altijd naar bed. Hij vertelde mij dan prachtige verhalen over het zelfbedachte monstertje 'Dratso', maar daarover later meer.
Na het verhaaltje wilde hij mij in slaap hypnotiseren. Hij telde dan tot honderd en benoemde elke tien seconden welk lichaamsdeel zwaarder en zwaarder werd. Na gemiddeld dertig seconden stopte het tellen en begon het snurken. Pappa lag lekker te slapen en ik was klaarwakker. Een half uur later hoorde ik mijn moeder onderaan de trap roepen: "Chris! Koffie!". Dit ritueel herhaalde zich wekelijks.
Een fijn, warm en vertrouwd gevoel.
Vroeger toen ik klein was, bracht pappa mij bijna altijd naar bed. Hij vertelde mij dan prachtige verhalen over het zelfbedachte monstertje 'Dratso', maar daarover later meer.
Na het verhaaltje wilde hij mij in slaap hypnotiseren. Hij telde dan tot honderd en benoemde elke tien seconden welk lichaamsdeel zwaarder en zwaarder werd. Na gemiddeld dertig seconden stopte het tellen en begon het snurken. Pappa lag lekker te slapen en ik was klaarwakker. Een half uur later hoorde ik mijn moeder onderaan de trap roepen: "Chris! Koffie!". Dit ritueel herhaalde zich wekelijks.
Een fijn, warm en vertrouwd gevoel.
