eloy vos
20-03 2016 09:38
wrote:
Joep en ik zaten samen op het Aloysiuscollege in Den Haag, een degelijke, streng katholieke Jezuïtenschool waar het onderwijs toen nog veelal werd gegeven door paters.We zaten in een groepje leerlingen die voortdurend overal tegenaan schopten, hadden lang haar, draaiden Frank Zappa, Bob Dylan, Pink Floyd. Lang haar en spijkerjasjes, nachtenlange wandelingen door Clingendael en over het strand, ouwehoeren over het leven en de maatschappij. Joep was denk ik wel de meest scherpzinnige van ons çlubje', toen al extreem belezen en helder formulerend. De paters hadden niet zoveel moeite met ons, Jezuïten kunnen een scherp gesprek wel verdragen. Stiekum hadden ze denk ik zelfs wel lol in ons weerspannige clubje.
Joep was een scherp debater met een ongewoon heldere kop, behoorlijk briljant zelfs. Hij viel op door zijn enorme empathie met alles en iedereen in de marge van de maatschappij, toen al.
Hij lustte wel een blowtje...
Joep was een van die zeldzame mensen die altijd in balans lijken te zijn, scherp, maar nooit veroordelend, kritisch maar nooit verbitterd. Hij had een groot hart en was een warm en zeer wijs mens. We hebben elkaar nooit helemaal uit het oog verloren en juist de laatste twee jaar zagen en spraken we elkaar met enige regelmaat. Volgende week zou ik naar Antwerpen toekomen en blijven logeren, ik verheugde me er enorm op. De kroeg in, bijpraten en het feest vieren dat leven heet,iets waar Joep zo goed in was. Het is een enorm gemis.
Vanavond steek ik een forse joint op, ga naar Atom Heart Mother luisteren en hoop dat hij vanuit de hemel, waar hij niet in geloofde en ik ook niet, naar beneden kijkt en naar me knipoogt.
Sterkte voor alle nabestaanden, vrienden en collegaas van alle maatschappelijke organisaties waar hij in betrokken was.De wereld is een stuk saaier en minder zacht geworden vanaf nu.Ik ben er confuus van en zeer verdrietig. Zo jong...
eloy vos
20-03 2016 09:38
wrote:
Joep en ik zaten samen op het Aloysiuscollege in Den Haag, een degelijke, streng katholieke Jezuïtenschool waar het onderwijs toen nog veelal werd gegeven door paters.We zaten in een groepje leerlingen die voortdurend overal tegenaan schopten, hadden lang haar, draaiden Frank Zappa, Bob Dylan, Pink Floyd. Lang haar en spijkerjasjes, nachtenlange wandelingen door Clingendael en over het strand, ouwehoeren over het leven en de maatschappij. Joep was denk ik wel de meest scherpzinnige van ons çlubje', toen al extreem belezen en helder formulerend. De paters hadden niet zoveel moeite met ons, Jezuïten kunnen een scherp gesprek wel verdragen. Stiekum hadden ze denk ik zelfs wel lol in ons weerspannige clubje.
Joep was een scherp debater met een ongewoon heldere kop, behoorlijk briljant zelfs. Hij viel op door zijn enorme empathie met alles en iedereen in de marge van de maatschappij, toen al.
Hij lustte wel een blowtje...
Joep was een van die zeldzame mensen die altijd in balans lijken te zijn, scherp, maar nooit veroordelend, kritisch maar nooit verbitterd. Hij had een groot hart en was een warm en zeer wijs mens. We hebben elkaar nooit helemaal uit het oog verloren en juist de laatste twee jaar zagen en spraken we elkaar met enige regelmaat. Volgende week zou ik naar Antwerpen toekomen en blijven logeren, ik verheugde me er enorm op. De kroeg in, bijpraten en het feest vieren dat leven heet,iets waar Joep zo goed in was. Het is een enorm gemis.
Vanavond steek ik een forse joint op, ga naar Atom Heart Mother luisteren en hoop dat hij vanuit de hemel, waar hij niet in geloofde en ik ook niet, naar beneden kijkt en naar me knipoogt.
Sterkte voor alle nabestaanden, vrienden en collegaas van alle maatschappelijke organisaties waar hij in betrokken was.De wereld is een stuk saaier en minder zacht geworden vanaf nu.Ik ben er confuus van en zeer verdrietig. Zo jong...
