Herinneringen aan Chris.
Chris is ongeveer 15 jaar onze buurman geweest.
Hoewel we als buren elkaar niet overliepen is de verstandhouding altijd goed geweest.
Op momenten dat het nodig was hielpen wij elkaar met klusjes.
Zo herinneren wij ons de jaarlijkse schoonmaak van de dakgoten. wij beschikken over een lange ladder waarmee de dakgoten aan de voorgevels kan worden bereikt.
Chris wilde niet dat Henk, gezien zijn leeftijd, naar boven klom. Dat deed hij liever zelf. Het verzetten van de ladder vond hij niet nodig. Met verbazingwekkend gemak stapte hij op de bovenkant van het hekwerk op het balkon om al schuifelend de dakgoot schoon te maken. De ladder werd alleen verzet als vervolgens zijn dakgoot aan de beurt was.
De ladder kwam ook van pas als Chris in de hulstboom in zijn achtertuin wilde klimmen om deze te snoeien. Wij hadden er een hard hoofd in als hij een trapje op de tuintafel had gezet en vanuit die wiebelige positie de boom te lijf wilde gaan. Na ons aandringen wilde hij dan soms toch wel gebruik maken van onze ladder.
Als het voorjaar was aangebroken, zat Chris al heel snel in zijn achtertuin. Tot onze verbazing tot heel laat in de avond, als wij vanwege de avond koelte allang naar binnen waren gegaan. Hij voerde dan graag lange gesprekken, die wij overigens niet konden en wilden verstaan, afgewisseld met een schaterende lach. Die lach zullen wij missen.
Over zijn ziekte hebben wij zelden gesproken. Wel waren wij ervan op de hoogte dat Chris op een gegeven moment niet lang meer te leven had. Zijn levenseinde kwam echter voor ons toch nog zeer onverwacht.
Heel jammer en triest, maar sommige kwalen zijn helaas niet te genezen.
Wij hopen dat Chris rust in vrede. Wij wensen Saskia en Lou veel sterkte bij het verwerken van het verlies van Chris.
Tiny en Henk van Ballegooijen.
Herinneringen aan Chris.
Chris is ongeveer 15 jaar onze buurman geweest.
Hoewel we als buren elkaar niet overliepen is de verstandhouding altijd goed geweest.
Op momenten dat het nodig was hielpen wij elkaar met klusjes.
Zo herinneren wij ons de jaarlijkse schoonmaak van de dakgoten. wij beschikken over een lange ladder waarmee de dakgoten aan de voorgevels kan worden bereikt.
Chris wilde niet dat Henk, gezien zijn leeftijd, naar boven klom. Dat deed hij liever zelf. Het verzetten van de ladder vond hij niet nodig. Met verbazingwekkend gemak stapte hij op de bovenkant van het hekwerk op het balkon om al schuifelend de dakgoot schoon te maken. De ladder werd alleen verzet als vervolgens zijn dakgoot aan de beurt was.
De ladder kwam ook van pas als Chris in de hulstboom in zijn achtertuin wilde klimmen om deze te snoeien. Wij hadden er een hard hoofd in als hij een trapje op de tuintafel had gezet en vanuit die wiebelige positie de boom te lijf wilde gaan. Na ons aandringen wilde hij dan soms toch wel gebruik maken van onze ladder.
Als het voorjaar was aangebroken, zat Chris al heel snel in zijn achtertuin. Tot onze verbazing tot heel laat in de avond, als wij vanwege de avond koelte allang naar binnen waren gegaan. Hij voerde dan graag lange gesprekken, die wij overigens niet konden en wilden verstaan, afgewisseld met een schaterende lach. Die lach zullen wij missen.
Over zijn ziekte hebben wij zelden gesproken. Wel waren wij ervan op de hoogte dat Chris op een gegeven moment niet lang meer te leven had. Zijn levenseinde kwam echter voor ons toch nog zeer onverwacht.
Heel jammer en triest, maar sommige kwalen zijn helaas niet te genezen.
Wij hopen dat Chris rust in vrede. Wij wensen Saskia en Lou veel sterkte bij het verwerken van het verlies van Chris.
Tiny en Henk van Ballegooijen.
