Some unspecified error has occurred.
Filter: Show all labels
Joep in 2014 on the occasion of the conference "In the footsteps of Don Gallo" intervenes in session for people who use drugs at Palazzo Tursi in Genoa (seat of the Municipality of Genoa).
Onze herinnering aan jou staat voor altijd in ons hart gegrift. Veel sterke aan Beatriz (bedankt voor je tekening als mooie herinnering aan onze vele gesprekken), je familie en de vele mensen die je hebben gekoesterd. Marc en Christa
Begin jaren tachtig kwam ik in Managua een Nederlandse leeftijdsgenoot tegen met een opvallende bos haren. Het was de tijd van de chaotische wederopbouw na de Sandinistische revolutie. Joep was zijn lang gedroomde reis van twee jaar aan het maken door het Latijns-Amerikaanse continent. En ik was er als halve Latino voor de alfabetiseringscampagne op het platteland. We hadden allebei in Den Haag gewoond, we deelden dezelfde interesses, en ik was blij verast een landgenoot te ontmoeten die onbevooroordeeld de realiteit kon aanschouwen van Latijns-Amerika. Het klikte meteen en we besloten samen verder op te trekken naar het noorden om vrijwilligerswerk te doen. We gingen liftend de provincie in met het enige openbaar vervoer dat er bestond: in de laadbak van militaire voertuigen van de Sandinisten. Ook al sprak ik perfect Spaans, het was juist Joep die telkens een innig persoonlijk contact wist te leggen met iedereen die we onderweg tegenkwamen. In Matagalpa waande Joep zich in het Wilde-Westen. Stoffige en modderige straten vol paarden en cantina’s met gewapende revolutionaire zuiplappen. Van de burgemeester mochten we er meehelpen de gemeentelijk kerstpakketten voor te bereiden door honderden kippen te slachten en te plukken. Nobel werk, maar het was niet iets voor Joep en mij. We besloten ons aan te sluiten bij de internationale brigades voor de koffie oogst. En zo kwamen we in december aan op de Finca in de heuvels rond Juigalpa. De houten barakken en schuren zaten vol met vrijwilligers, voormalige strijders, boeren, studenten en Mosquito indianen. Kenmerkend voor Joep was dat hij niet in het schuurtje wilde verblijven bij de groep buitenlanders. Die hadden iets meer comfort. Joep en ik sliepen in de grote barak gewoon tussen de honderd anderen op de grond. Van de buitenlanders was Joep de enige die buiten de politieke discussies contact en aansluiting kreeg met Nicaraguaanse jongeren door schaakwedstrijden te houden. Maar vooral zijn innemende en gemeende persoonlijke belangstelling, maakte dat Joep al snel heel geliefd was bij iedereen. Verder deden we mee met de dagelijkse routines. Om vier uur opstaan, in de regen en in de modder ’s ochtends koffieplukken. En de hele middag modder afspoelen in de rivier. Joep had slechts één broek bij zich dus liep hij dagen met doorweekte kleren. Het deerde hem niet. Meedoen betekende ook lessen krijgen in wapens hanteren. Hoe een FAL of een AK uit elkaar te halen en schoon te houden. De contra’s bevonden zich achter de heuvels van de finca. Ook al was er een wapenstilstand voor de kerst, het bleef oppassen geblazen. Joep en ik kregen voor het nachtelijke wachtlopen een oud afstands geweer mee. Het moeilijkste was dat we geen sigaret mochten opsteken, die zie je van ver. Onze gesprekken in de pikdonkere buitenpost onder de sterrenhemel zullen me altijd bij blijven. Samen met andere buitenlanders kochten we een hele koe die onder luid gejuich ter plekke werd geslacht. Dat was onze bijdrage aan de kerstmaaltijd voor de honderden vrijwilligers. Ook voor Joep was het een smakelijke feestmaaltijd en ik hoor hem nog uitroepen “he he, eindelijk eens wat anders dan de eentonige bonen en rijst op een tortilla als ontbijt, lunch en avondeten!” Op oudjaarsnacht 1983 sloten Joep en ik ons aan bij de andere ‘internatcionalistas’ en in het keukentje zongen we om twaalf uur hand-in-hand De Internationale. Buiten in de verte zagen we de lichtkogels die de contra’s bij wijze van vuurwerk de lucht inschoten. Ook zij vierden oud-en-nieuw. We bespraken daarna nog urenlang de politieke en militaire situatie van Latijns-Amerika. Joep en ik zijn elkaar al meer dan dertig jaar uit het oog verloren. En als ik de reacties en condoleances lees van zijn vrienden en familie, is Joep dezelfde lieve, integere en strijdvaardige vent gebleven zoals ik hem heb leren kennen. Geheel volgens traditioneel Latijns-Amerikaans gebruik, wil ik dan ook Joep’s naam heel luid uitroepen, gevolgd door een zo massaal mogelijk eerbetoon van blijvende presentie… JOEP OOMEN…. PRESENTE !
Voor Legalize zat Joep al 8 jaren in het bestuur, maar altijd aan de zijlijn omdat hij te druk was. Hij was hèt gezicht van de gehele Europese hervormingsbeweging. Ondanks weinig middelen reisde hij heel Europa door om de consensus te maken van de vele hervormingsbewegingen. Een beweging van clubs die zeer divers en eigengereid zijn. Door zijn vriendelijke, idealistische benadering lukte het hem om de vele groeperingen te koppelen, en te inspireren. Encod was zijn hoofdorganisatie. Van daar uit werden o.a. de vele cannabis social clubs van input en richtlijnen voorzien. Encod werd daarmee bijna wat UEFA voor voetbal betekent. Ook de VOC, het cannabistribunaal & friends of the coca zijn organisaties die op zijn inspiratie zijn gestoeld Joep had veel kennis van zaken en sprak veel Europese kerntalen goed. Hierdoor kon hij een fantastisch uniek Europees netwerk opzetten: grassroots, eigenzinnig & divers. Het werken met de eigenzinnige clubs is geen sinecure. Zijn vergaderstijl zou chaotisch te noemen zijn, maar het lag waarschijnlijk meer aan de aanwezigen. Het hervormingsnetwerk wilde veel, maar de middelen ontbraken om de zaken voldoende uit te werken. Grote substantiële donoren bleven uit, wat de slagkracht van de organisatie niet ten goede kwam. Joep werkte hard, heel erg hard, waarschijnlijk veel te hard. Hij kreeg veel voor elkaar. Het Europese civil society forum komt goeddeels uit zijn koker, evenals de Belgische cannabis social club Trekt uw plant en het Nederlandse VOC. ENCOD had sinds kort een medewerker om zijn taak iets te verlichten Legalize leerde hem kennen in 2003. Via Joep kwam onze enige Europese subsidie ooit binnen om een kleurrijke demonstratie te houden bij de CND te Wenen. Iedereen in de hervormingsbeweging kent Joep. Hij heeft meerdere toespraken op onze demonstraties gehouden waarvan er een hier na te lezen is:https://www.legalize.net/news/64/toespraak_joep_oomen_encod_aan_het_begin_van_de_streetrave.html Onze gedachten gaan in eerste instantie uit naar de nabestaanden. Wat sowieso overblijft is een diep respect voor wie hij was en wat hij voor elkaar heeft gekregen. Het is buitengewoon spijtig dat hij het door hemzelf begeesterde proces van legalisering niet voltooid ziet worden en het is aan hen die achter blijven om het in goede orde af te ronden. Hij was een goed voorbeeld van de vele vriendelijke mensen die de hervormingsbeweging rijk is Het gat dat hij achterlaat is groot, maar vruchtbaar. Bedankt Joep, we zullen je missen.
FOR MY OL" FRIEND, Joep OOMEN.. From 1997-2006, Joep Oomen and I were fellow drug policy reform activists. Last Friday, friends from https://www.facebook.com/Trekt.Uw.Plant/?fref=ts had the agony of finding their friend dead in his bed. He had not shown up for a meeting of this pioneering Cannabis Social Club in Antwerp, and his phone was not answering either. Alarm bells went off and one of the guys had a key to Joep's.. I'd had almost a whole year of collaborating with Joep in Cyberspace before actually meeting him in a meeting in Brussels where he launched the International Coalition of NGOs for Just and Effective Drug Policies (ICN) Manifesto http://www.encod.org/info/COALITION-FOR-JUST AND-EFFECTIVE.html
Gaspar Fraga (Canamo), Martín Barriuso (Pannagh), Joep Oomen and Sara. September 2008, Vitoria/Gasteiz, Spain.
Das letzte Mal, als ich Joep sehen konnte, filmte ich ihn. Hanfparade 2015 in Berlin. Ich bin einst an Encod als Interessent und Spender heran getreten und traf Joep mehrfach im Jahr auf Veranstaltungen. Ich schätze ihn als Person und in seiner Funktion sehr und denke, dass es schwer wird, seine Arbeit ohne ihn so gut wie zuvor fortzusetzen. Aufgrund meiner geringen Sprachkenntnisse, meiner geringen zeitlichen Kapazitäten und meiner begrenzten Kräfte werde ich auch künftig meine Beiträge zahlen, um mich wenigstens auf diesem Weg an ENCOD zu beteiligen.
Joep at the Encod General Assembly | Copenhagen, Denmark 2004 So glad I had the chance to know you. Your a legend!
Joep Oomen from Encod, presenting the four step plan to setting up a 'Cannabis Social Club' in English, with German translation
Joep en ik zaten samen op het Aloysiuscollege in Den Haag, een degelijke, streng katholieke Jezuïtenschool waar het onderwijs toen nog veelal werd gegeven door paters.We zaten in een groepje leerlingen die voortdurend overal tegenaan schopten, hadden lang haar, draaiden Frank Zappa, Bob Dylan, Pink Floyd. Lang haar en spijkerjasjes, nachtenlange wandelingen door Clingendael en over het strand, ouwehoeren over het leven en de maatschappij. Joep was denk ik wel de meest scherpzinnige van ons çlubje', toen al extreem belezen en helder formulerend. De paters hadden niet zoveel moeite met ons, Jezuïten kunnen een scherp gesprek wel verdragen. Stiekum hadden ze denk ik zelfs wel lol in ons weerspannige clubje. Joep was een scherp debater met een ongewoon heldere kop, behoorlijk briljant zelfs. Hij viel op door zijn enorme empathie met alles en iedereen in de marge van de maatschappij, toen al. Hij lustte wel een blowtje... Joep was een van die zeldzame mensen die altijd in balans lijken te zijn, scherp, maar nooit veroordelend, kritisch maar nooit verbitterd. Hij had een groot hart en was een warm en zeer wijs mens. We hebben elkaar nooit helemaal uit het oog verloren en juist de laatste twee jaar zagen en spraken we elkaar met enige regelmaat. Volgende week zou ik naar Antwerpen toekomen en blijven logeren, ik verheugde me er enorm op. De kroeg in, bijpraten en het feest vieren dat leven heet,iets waar Joep zo goed in was. Het is een enorm gemis. Vanavond steek ik een forse joint op, ga naar Atom Heart Mother luisteren en hoop dat hij vanuit de hemel, waar hij niet in geloofde en ik ook niet, naar beneden kijkt en naar me knipoogt. Sterkte voor alle nabestaanden, vrienden en collegaas van alle maatschappelijke organisaties waar hij in betrokken was.De wereld is een stuk saaier en minder zacht geworden vanaf nu.Ik ben er confuus van en zeer verdrietig. Zo jong...
Andrea Fallarini
Andrea Fallarini
Joep in 2012 at Csoa Gabrio in Turin-Italy spoke on the occasion of the Harvest Festival about CSC.
More...