Joep Oomen remembrance page and online condolences

Some unspecified error has occurred.

Memories (19)
Condolences (135)

Joep Oomen

December 9, 1961 - March 18, 2016

Op vrijdag 18 maart 2016 is Joep Oomen volkomen onverwacht overleden. De verslagenheid is groot bij iedereen met wie hij samenwerkte. Tijdens een emotionele bijeenkomst van Cannabis Social Club Trekt Uw Plant in Antwerpen is het droeve nieuws meegedeeld aan de aanwezige leden. Toen Joep gisteren niet op kwam dagen voor een vergadering van Trekt Uw Plant en telefoontjes onbeantwoord liet, zijn bestuursleden Els en Bart naar zijn huis gegaan. Els had toevallig de sleutel nog en na contact met en toestemming van Joep's oudste zoon zijn ze naar binnen gegaan. Ze troffen Joep dood aan in zijn bed. De politie heeft sporenonderzoek gedaan in het huis en sluit een niet-natuurlijke doodsoorzaak uit. Joep's vrouw Beatriz komt morgen vanuit Bolivia terug naar Antwerpen. Joep laat twee zoons na en een kleinzoon. Hij is maar 54 jaar geworden. Joep was een activist zoals er maar heel weinig zijn. Hij paarde een schijnbaar onuitputtelijke werkkracht en doorzettingsvermogen aan een onberispelijke integriteit en transparantie. Sinds zijn studie in Amsterdam in de jaren tachtig sprak hij vloeiend Spaans, in Antwerpen werd hij een halve Vlaming, maar uiteindelijk was Joep vooral een wereldburger. Zijn levenslange strijd, tegen de verwoestende drugsoorlog, voerde hij zowel op lokaal, nationaal en internationaal terrein. In 1993 was hij een van de oprichters van Encod, de Europese coalitie voor effectief en rechtvaardig drugsbeleid. In zijn laatste Encod bulletin, 'Kweek je eigen vrijheid', van februari 2016 schrijft Joep: 'Vijfentwintig jaar geleden, toen de oorlog tegen de Colombiaanse drugkartels volop woedde en AIDS Europa overspoelde, lanceerde de Franse President François Mitterand een dringende oproep om een Europees drugbeleid uit te werken dat zou verschillen van de VS ’war-on-drugs’ benadering. Op zijn initiatief riep de Europese Commissie een Europees wetenschappelijk instituut in het leven om het drugfenomeen te bestuderen. Daarnaast kwam er ook een netwerk van NGO’s om de standpunten van burgers die getroffen werden door het drugbeleid te kanaliseren. In 1993 zagen zowel de EMCDDA als ENCOD het levenslicht, maar slechts een paar jaar later werd de droom van een op wetenschappelijk bewijs gebaseerd drugbeleid al aan diggelen geslagen.' De hogere machten in de EU zaten helemaal niet te wachten op de stem van mensen die het meeste te lijden hadden onder de war on drugs: de consumenten en kleine telers. Zoals Joep schrijft: 'ENCOD werd als een bastaardkind aan de deur gezet zodra duidelijk werd welke boodschap de getroffenen naar het beleid wilden sturen'. Maar zo makkelijk kon Encod niet het zwijgen worden opgelegd. Joep besloot tegen de stroom in te roeien en Encod overeind te houden als een werkelijk onafhankelijke organisatie, die de stem liet horen van degenen die zelden of nooit worden gehoord. Zo groeide Encod uit tot een unieke coalitie met leden in bijna alle Europese landen. In 2006 richtte Joep Trekt Uw Plant op, de eerste Cannabis Social Club van België. De club functioneert op basis van een justitiële richtlijn die volwassen Belgen toestaat één cannabisplant te telen voor persoonlijk gebruik. Na een lange, harde strijd werd TUP tot twee keer toe vrijgesproken door de rechtbank. De club telt inmiddels zo'n 400 leden. Het baanbrekende werk van Joep in Antwerpen inspireerde Michel Degens om in 2014 Mambo Social Club te starten in Hasselt. Ook in zijn oude vaderland bleef Joep tot het laatste actief. Hij organiseerde het Cannabis Tribunaal in Den Haag en was mede-oprichter van het Verbond voor Opheffing van het Cannabisverbod, dat uit dit eerste Tribunaal voortkwam. Hij was bestuurslid van de stichting Legalize! en hield vlammende toespraken tijdens hun jaarlijkse street rave in Amsterdam. Voor elke maandelijkse VOC vergadering kwam hij uit Antwerpen rijden, ook al zaten we in Zwolle of Sneek. Een voorbeeldige vergadervoorzitter, met oneindig geduld en een groot diplomatiek talent. Die capaciteiten zette hij ook in als penningmeester en regelneef van de Latijns-Amerikaanse Federatie in Antwerpen, bij de Vrienden van het Cocablad en in Het Klooster in Antwerpen, waar hij jarenlang de spil was van de daklozenopvang. Al deze organisaties zullen moet leren zonder hem verder te gaan, de strijd voort te zetten nu de generaal er niet meer is. Terecht zei Michel Degens vandaag in Antwerpen dat Joep voor heel veel mensen een moreel kompas was, iemand die je honderd procent kon vertrouwen, die het algemeen belang en alle gevallen boven zijn persoonlijk belang stelde. Die mensen zijn zeldzaam. Ik prijs me gelukkig Joep gekend te hebben en acht jaar intensief met hem samen te hebben gewerkt bij het VOC en bij Encod. Hij was niet alleen een zeldzaam effectieve en inspirerende activist, maar ook een zeer goede vriend. De leegte die hij achter laat is immens. Derrick Bergman Voorzitter stichting VOC

More... Less...

Memories Memories

One moment please, your post is being saved...
Image Image

To attach an image drag & drop it here or

select a file from your computer

One moment please, your post is being saved...
Video Video

Upload a video on YouTube and paste the code here:

One moment please, your post is being saved...
Condolences Condolences
Condolences Condolences

One moment please, your post is being saved...

Filter: Show all labels

2016-09-02 15:55:22 View / Comment (0)

2016-09-02 14:58:42 View / Comment (0)

2016-09-02 14:57:59 View / Comment (0)

2016-09-02 14:57:04 View / Comment (0)

2016-04-08 19:41:02 View / Comment (0)

Andrea Fallarini

Andrea Fallarini

Save changes

Joep in 2012 at Csoa Gabrio in Turin-Italy spoke on the occasion of the Harvest Festival about CSC.

Pin to top, make hero

2016-04-08 19:36:26 View / Comment (0)

Andrea Fallarini

Andrea Fallarini

Save changes

Joep in 2014 on the occasion of the conference "In the footsteps of Don Gallo" intervenes in session for people who use drugs at Palazzo Tursi in Genoa (seat of the Municipality of Genoa).

Pin to top, make hero

Markab Mattossi

Markab Mattossi

Save changes

26 September 2015 meeting in Amsterdam

Marc en Christa

Marc en Christa

Save changes

Onze herinnering aan jou staat voor altijd in ons hart gegrift. Veel sterke aan Beatriz (bedankt voor je tekening als mooie herinnering aan onze vele gesprekken), je familie en de vele mensen die je hebben gekoesterd. Marc en Christa

Bart van Ginneken

Bart van Ginneken

Save changes

Begin jaren tachtig kwam ik in Managua een Nederlandse leeftijdsgenoot tegen met een opvallende bos haren. Het was de tijd van de chaotische wederopbouw na de Sandinistische revolutie. Joep was zijn lang gedroomde reis van twee jaar aan het maken door het Latijns-Amerikaanse continent. En ik was er als halve Latino voor de alfabetiseringscampagne op het platteland. We hadden allebei in Den Haag gewoond, we deelden dezelfde interesses, en ik was blij verast een landgenoot te ontmoeten die onbevooroordeeld de realiteit kon aanschouwen van Latijns-Amerika. Het klikte meteen en we besloten samen verder op te trekken naar het noorden om vrijwilligerswerk te doen. We gingen liftend de provincie in met het enige openbaar vervoer dat er bestond: in de laadbak van militaire voertuigen van de Sandinisten. Ook al sprak ik perfect Spaans, het was juist Joep die telkens een innig persoonlijk contact wist te leggen met iedereen die we onderweg tegenkwamen. In Matagalpa waande Joep zich in het Wilde-Westen. Stoffige en modderige straten vol paarden en cantina’s met gewapende revolutionaire zuiplappen. Van de burgemeester mochten we er meehelpen de gemeentelijk kerstpakketten voor te bereiden door honderden kippen te slachten en te plukken. Nobel werk, maar het was niet iets voor Joep en mij. We besloten ons aan te sluiten bij de internationale brigades voor de koffie oogst. En zo kwamen we in december aan op de Finca in de heuvels rond Juigalpa. De houten barakken en schuren zaten vol met vrijwilligers, voormalige strijders, boeren, studenten en Mosquito indianen. Kenmerkend voor Joep was dat hij niet in het schuurtje wilde verblijven bij de groep buitenlanders. Die hadden iets meer comfort. Joep en ik sliepen in de grote barak gewoon tussen de honderd anderen op de grond. Van de buitenlanders was Joep de enige die buiten de politieke discussies contact en aansluiting kreeg met Nicaraguaanse jongeren door schaakwedstrijden te houden. Maar vooral zijn innemende en gemeende persoonlijke belangstelling, maakte dat Joep al snel heel geliefd was bij iedereen. Verder deden we mee met de dagelijkse routines. Om vier uur opstaan, in de regen en in de modder ’s ochtends koffieplukken. En de hele middag modder afspoelen in de rivier. Joep had slechts één broek bij zich dus liep hij dagen met doorweekte kleren. Het deerde hem niet. Meedoen betekende ook lessen krijgen in wapens hanteren. Hoe een FAL of een AK uit elkaar te halen en schoon te houden. De contra’s bevonden zich achter de heuvels van de finca. Ook al was er een wapenstilstand voor de kerst, het bleef oppassen geblazen. Joep en ik kregen voor het nachtelijke wachtlopen een oud afstands geweer mee. Het moeilijkste was dat we geen sigaret mochten opsteken, die zie je van ver. Onze gesprekken in de pikdonkere buitenpost onder de sterrenhemel zullen me altijd bij blijven. Samen met andere buitenlanders kochten we een hele koe die onder luid gejuich ter plekke werd geslacht. Dat was onze bijdrage aan de kerstmaaltijd voor de honderden vrijwilligers. Ook voor Joep was het een smakelijke feestmaaltijd en ik hoor hem nog uitroepen “he he, eindelijk eens wat anders dan de eentonige bonen en rijst op een tortilla als ontbijt, lunch en avondeten!” Op oudjaarsnacht 1983 sloten Joep en ik ons aan bij de andere ‘internatcionalistas’ en in het keukentje zongen we om twaalf uur hand-in-hand De Internationale. Buiten in de verte zagen we de lichtkogels die de contra’s bij wijze van vuurwerk de lucht inschoten. Ook zij vierden oud-en-nieuw. We bespraken daarna nog urenlang de politieke en militaire situatie van Latijns-Amerika. Joep en ik zijn elkaar al meer dan dertig jaar uit het oog verloren. En als ik de reacties en condoleances lees van zijn vrienden en familie, is Joep dezelfde lieve, integere en strijdvaardige vent gebleven zoals ik hem heb leren kennen. Geheel volgens traditioneel Latijns-Amerikaans gebruik, wil ik dan ook Joep’s naam heel luid uitroepen, gevolgd door een zo massaal mogelijk eerbetoon van blijvende presentie… JOEP OOMEN…. PRESENTE !

Alejo Alberdi

Alejo Alberdi

Save changes

Gaspar Fraga (Canamo), Martín Barriuso (Pannagh), Joep Oomen and Sara. September 2008, Vitoria/Gasteiz, Spain.

Robert Brungert

Save changes

Das letzte Mal, als ich Joep sehen konnte, filmte ich ihn. Hanfparade 2015 in Berlin. Ich bin einst an Encod als Interessent und Spender heran getreten und traf Joep mehrfach im Jahr auf Veranstaltungen. Ich schätze ihn als Person und in seiner Funktion sehr und denke, dass es schwer wird, seine Arbeit ohne ihn so gut wie zuvor fortzusetzen. Aufgrund meiner geringen Sprachkenntnisse, meiner geringen zeitlichen Kapazitäten und meiner begrenzten Kräfte werde ich auch künftig meine Beiträge zahlen, um mich wenigstens auf diesem Weg an ENCOD zu beteiligen.